Stitch is een klein maar zeer dapper hondje, die de Spaanse straat verruilde voor een heerlijk hondenleven in Noord-Brabant. Stitch is een van de hondjes die ik fotografeerde voor mijn “Be your own kind of beautiful” project.
Voor dit project ben ik in 2018 het gehele jaar op zoek naar bijzondere hondjes. Hondjes die net even anders zijn dan andere hondjes. Graag zet ik juist die hondjes in het zonnetje en leg ik ze van hun mooiste kant vast, precies zoals ze zijn.
Via Instagram leerde ik Stitch kennen. Wat een modelletje bleek hij! Hij poseerde (met behulp van wat frikandel) op elke plek waar ik hem graag wilde hebben, en bleek een ontzettende fanatieke waterrat. Op het land dus een modelletje, in het water een fanatieke modderclown!
Nicole, het baasje van Stitch, kwam in haar zoektocht naar een herplaatser een hoop honden tegen. Maar Stitch sprak haar meteen aan en een gevoel trok toch steeds naar hem toe, en na een weloverwogen beslissing adopteerde ze hem. Een dat bleek een goede beslissing!
Nicole vertelt: “Dit is Stitch (3.5jr). Een klein maar dapper hondje uit Tobarra, Spanje. Hij werd rond kerst 2016 gevonden met zijn oogbal uit de kas, enkel hangend aan één zenuw. Ook zijn gehoor aan die kant is wat minder. Hij lijkt geluid soms niet helemaal te kunnen plaatsen. Wat er gebeurd is, weet niemand maar ze denken dat hij ergens een beste klap van heeft gehad.
Stitch, die door de Spaanse vrijwilligers Brownie werd genoemd, werd meegenomen naar hun shelter. Waar ze hem met alle liefde hebben verzorgd. Dat ging niet zonder slag of stoot. Door de vele ontstekingen kon zijn oogje bijvoorbeeld niet in één keer geopereerd worden. Ook in Nederland heeft hij nog een operatie ondergaan omdat er toch nog één en ander mis was gegaan. Zo zat het derde ooglid er nog in en was er te dicht bij het ooglid gehecht, waardoor er een gat bleef bestaan. Hierdoor bleef zijn ‘oogje’ constant druppelen en zat het constant onder de korsten. Naast zijn oogje, heeft Stitch ook leishmania. Leishmania is niet te genezen bij honden en heeft een erg lange incubatietijd waardoor het ook wel als een sluipmoordenaar wordt gezien. Hierdoor zijn we eigenlijk altijd bezig met zijn weerstand en proberen we alles zo natuurlijk mogelijk te houden. Een operatie is dus ook niet zonder risico!
Naast deze ‘fysieke ongemakken’, hebben we natuurlijk ook een redelijk lange weg begaan qua mentale problemen. Angsten, gewenning, nieuwe dingen ontdekken, dingen positief om buigen etcetera. Maar wat doet hij het goed en wat genieten we enorm van elkaar! Stitch verbaast mij letterlijk nog elke dag. Van het hondje wat alles eng vond, overal van schrok en niet wilde dat je in zijn buurt kwam tot een blij ei dat zich het liefste onderdompelt in de modder, als een duikboot door het water heen dendert en nog kan jagen als de beste!”
TySy Fotografie 